روزمرگی...

مرا زمانی از دست دادی
که میان روزمرگی هایت گم شده بودی
و تو فرصت آن را نداشتی
که دلتنگم باشی
عجب از من!!!
 تمام دل مشغولی ام تو بودی
تمامی دقایقم با تو می گذشت
اما حتی در لابه لای دفتر خاطراتت هم نبـودم...

پروانه

مرا ببخش !

اگر به تو پیله کرده ام

قدری طاقت بیاوری پروانه ات میشوم …

عزیزم چه زیبـا اجرا میکنـی

خط به خط تمام گفتــــه هایم را
خواســـته هایم را
امـــــا
برای دیگری!

لیاقت

لیـــاقــت مــی خواهــد

بـــودن در شعــر هـــای دختــری که
بـــــا تمام عشقــش نبـــودنـــت را اشک مــی ریـــزد
تعجـــب نکــــن !!
در بی لیـــــاقتی تـــو شکـــی نیـــست
اینجـــا دلیـــل بــودنـــت میـــان بغــــض هــــایـــم
خــریت خـــودم اســـت نـــه لیـــاقــــت تــــو …!

تنهایی

تنها بودن قدرت می خواهد

و این قدرت را کسی به من داد که روزی می گفت تنهایت نمی گذارم !!

لیوان چای..

لیوان چایی روی میز در انتظار یک بوسه است
نه تو می آیی و نه او گرم می ماند
چه گناهی دارد سماوری که داغ دیده است ؟؟؟

جای خالی تو...

حجم خالی تو را حجم هیچکس پر نمیکند ، باز هم بگو دوستان به جای ما !

غروب

غروب همیشه واسه من نشونی از تو بوده

برام یه یادگاریه جز اون چیزی نمونده

باد آورده

آمدنت راحیران بنگرم یا رفتنت را مات بمانم؟!

باد آورده را باد می برد قبول !!!

دلم را که باد نیاورده بود...

انتظار

انتظار…
شش حرف و چهار نقطه
کلمه ی کوتاهیست
اما سالها طول خواهد کشید تا بفهمی یعنی چه
کاش منتظرت نبودم
کاش می شد گفت
“یادت مرا فراموش”

دیگری

خوش به حالت حوا ، خودت بودی و آدمت !

وگرنه آدم تو هم به هوای دیگری می رفت

بی کسی

مدتهاست نه به آمدن کسی دلخوشم

نه از رفتن کسی دلگیر

بی کسی هم عالمی دارد

یه روزی

یه روزی خسته میشی از پرسه و ولگردی

یا پشیمون میشی از اینکه منو ول کردی

تازه خواستم پر بگیرم که شکستی بالمو

تو که جای زانوهام نیستی بفهمی حالمو